Ah bu iş bulma telaşı yok mu. İnsana neler yaptırmıyor ki. Kılıktan kılığa sokup her başvurduğun iş için araştırma yaptırır. İşe giremesende her sektör ile ilgili bilgi sahibi edindirir. Birde mülakatları var tabi. Acaba ne sorarlar, şöyle mi cevap versem böyle mi cevap versem. Acaba normal mülakat mı olur yoksa video mülakat mı. Bazende grup mülakat yapıyorlarmış. Bakarsın sadece insan kaynakları personeliyle yüz yüze görüşürüm, başka da uğraştırmazlar.
Askerden geldiğim günden bu güne iş bulma telaşı ve mülakat koşuşturmacasını nihayete erdirmiş durumdayım. Artık iş aramayı bırakıyorum. Çünkü işimi buldum sayılır. Hemde iş arama sürecim sayesinde. Sadece son 10 gün içerisinde şehir içinde yaptığım 400 km yol sayesinde. Şehrin de her yerini öğrendim hem. Taksici olayım diyorum. Ankara’da kimsenin trafiğe girmek istemeyeceği yerlerde ustaca araç kullandım. Sokakları, bağlantı yollarını falan öğrendim. Az da olsa eksiğim var yalan söyleyemem ama bugün bi 70 km daha yol yapacağım Çankaya’da. Bugünle birlikte o eksiği mi de kapatırım diye umuyorum.
Öyle bakmayın yüzüme. Taksicilikte iyi para varmış. Bizim bi tanıdık şöför olarak başladığı taksicilikte ilerledi de ikinci taksisini aldı plakasıyla birlikte. Bankacı olsam, akşama kadar satış yapsam daha mı çok kazanacağım sanki. Zaten şimdilerde akşama kadar direksiyon başındayım. Şu an ki yaptığım şeyden para kazanacağım ne güzel.